first in, first out


Een poosje geleden vroeg de kleuterjuf om aan de kinderen hun geboorteverhaal te vertellen.
Tja, wat een slecht idee zeg.
Emma was er als eerste en dan Mona.
En laat dat nu net het kind zijn dat geen genoegen neemt met een tweede plaats.
Toen hier in september loopwedstrijd was, verkondigde ze al luid dat zij later gaat meelopen en winnen, want ze heeft rappe benen. Nem.
Tweedes geboren, dus.
Het blijft een moeilijk punt. Deze ochtend ook weer. We lagen met z'n drietjes op het grote bed. Mama in het midden natuurlijk.
En toen begon Emma weer over waar ze in mijn buik zat en wie er eerst is ingekropen en wie eerst uit. (kruipen zou ik het niet bepaald noemen, maar soit) Het zat er weer op.
Meerdere theorieën kwamen er aan te pas en werden in mijn nog- niet- zo- goed- wakker-oor gebruld.
Conclusie: Mona zat eerst in de buik waardoor ze achteraan zat en ze heeft Emma er eerst uitgeduwd.

Reacties

  1. hihi grappig!

    Dat belooft bij ons ook nog wat te worden!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. voor kids kan dit echt zooo belangrijk zijn, als ik me inleef, volg ik hun gevoel wel, en later zullen ze er misschien wel om lachen, maar het is nu dat telt voor hun, en dus ook wij die er nu door moeten, :o)
    wij hebben een pleegdochter en die is anderhalf jaar ouder dan onze oudste zoon, het feit dat hij zogezegd van oudste kind naar middelste kind werd verschoven was voor hem "kindermishandeling", zo noemde hij dat (hij heeft autisme dus hij ziet alles voor echt en zegt ook alles voor echt)...ik had er veel te weinig bij stil gestaan dat dit zo een groot probleem kon zijn voor hem...maar hij had dit eigenlijk wel op voorhand gevraagd, een pleegkind ja, ouder dan hem nee...maar als je dan een verhaal en foto krijgt over een meisje in nood, dan smelt je hart even en vergeet je heel even de belofte aan ke eigen kind...heb het goed geweten en gevoeld dat we hierin in de fout zijn gegaan...maar nu drie jaar later, is hij er heel blij mee, want een oudere zus is eigenlijk ook wel handig...maar volgende keer verstoor ik de natuurlijke plaats in het gezin niet meer, en wordt het "nieuwe" kind de jongste...
    groetjes jill

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is schone oplossing, vind ik :o).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oei, gaan we dat ook ooit meemaken? we zullen zien. Ze zijn er nu nog zeker niet bewust van, houden zo!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een logica. Geweldig!
    En schoon geschreven bovendien.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aja, herkenbaar! Hier is het jongetje de tweede, dat geeft helemaal veel strijd! En hij is de kleinste, ook nog.
    Maar het blijft heerlijk, zo'n tweeling-baby foto, vind je niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat heb je goed opgelost. Hebben ze er nu vrede mee?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Voorlopig zijn de gemoederen bedaard. Tot Emma haar 'ik ben de oudste' weer in het spel gooit.
    Leuk om te lezen dat niet alleen tweelingen daar "last" van hebben. Ik was de eerstgeborene en had dat soms liever anders gehad ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Geweldige conclusie :-) Emma was dus alleen maar eerst omdat ze in de weg zat voor Mona :-) Kinderlogica.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een onwijs schattige baby foto!!!!!
    Groetjes Cindy

    BeantwoordenVerwijderen
  11. haha :) kzit hier echt luidop te gniffelen! En wat een keischattige foto!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. hihhhiii,
    super leuke visies hebben die bengeltjes van jou!
    mooie blog ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Geweldig! Ik heb ook een meisjestweeling en nog een jongetje daarboven. Hij is ervan overtuigd dat ze alle3 samen in de buik zaten en dat hij eerst kwam en twee later zijn zusjes.

    Mooie dingen maak je!

    Fre

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Dankjewel voor jouw reactie!